تلسکوپ هابل دارای «کتابچه ی آدرس» داخلی خود برای 15 میلیون ستاره است.هر آدرس محل دقیق ستاره را مشخص می کند تا تلسکوپ بتواند آن را پیدا کند.

سیاهچاله:ناحیه ای از فضاست که ماده ی موجود در آن بسیار بسیار متراکم است.هیچ نوری نمی تواند از جاذبه ی این ناحیه فرار کند.

سحابی:ابری از غبار و گاز است.

سوپر نووا (اَبَر نواختر):ستاره ی غول آسایی است که منفجر شده و به مرکزش فرو می ریزد.

آیا می دانستید فردی که در روی زمین 50 کیلوگرم وزن دارد،در سیاره ی پلوتو فقط 2 کیلوگرم وزن دارد!!!!

(پیشنهاد می کنیم هرکس که با وزن زیاد خود مشکل دارد به سیاره ی پلوتو مهاجرت کند.)

خبر تکان دهنده!!!

در سال 1995،دانشمندان اولین سیاره ی بیرون منظومه ی خورشیدی (شمسی) را کشف کردند-اولین سرنخ که منظومه ی خورشیدی (شمسی) ما تنها منظومه در عالم نیست.از آن پس،بیش از بیست تای دیگر از این سیاره های "فراخورشیدی" را کشف کرده ایم.دانشمندان تخمین زده اند که تنها یکی از هر ده ستاره ی کهکشان ما می تواند سیاره هایی در اطراف خود خود داشته باشد.

اگر این موضوع حقیقت داشته باشد،کهکشان راه شیری علاوه بر سیارات منظومه ی خورشیدی (شمسی)،دارای ده میلیارد سیاره خواهد بود و شاید بعضی از این سیاره ها جایگاه زندگی هم باشند!!

چگونه 3/8 میلیارد سال پیش زندگی در روی زمین آغاز شد؟بنابر یک نظریه،شاید آثار اولیه ی جانداران توسط دنباله دارها به زمین منتقل شده باشد.زمین به عنوان سیاره ای جوان،مقدار زیادی آب یا مولکول های آلی که توسط موجودات زنده ساخته شده باشند،در خود نداشت.اما دنباله دارها با آن برخورد می کردند.دنباله دارها گلوله های بزرگ یخ و غبار هستند که آب و ترکیب های آلی دارند.آیا امکان دارد دنباله دارها نخستین آثار حیات را در برخورد با زمین وارد آن کرده باشند؟آیا آن ها شبیه همین کار را در دنیا های ناشناخته ی دیگر هم کرده اند؟

یک سفینه ی فضایی موسوم به "استارداست" در سفری سه میلیارد کیلومتری در پی پاسخ این پرسش است. "استارداست"در دوم ژانویه ی 2004 با دنباله دار "وایلد-2" روبه رو شد.این سفینه در برخورد با دنباله ی آن،مقداری از مواد موجود در آن را برداشت و به زمین آورد.کپسول های حاوی غبار دنباله دار در ساعت 2/45 دقیقه ی صبح روز یکشنبه 15 ژانویه ی 2006 با چتر نجات بر "ایالت یوتا" در آمریکا فرود آمد.

لباس پوشیدنتان هنگام صبح چه قدر طول می کشد؟

اگر خیلی زرنگ باشید،شاید حدود سه دقیقه،اما 45 دقیقه طول می کشد تا فضانورد لباس فضایی 120 کیلوگرمی خود را که شامل کوله پشتی حجیم است بپوشد.البته،در آسمان این لباس وزنی ندارد!!!

فیلم های سینمایی اغلب فضانوردانی را نشان می دهند که در مراکز کارآموزی با جاذبه ی صفر برای عادت کردن به شرایط بی وزنی در فضا این طرف و آن طرف می پرند.متأسفانه برای هر کسی که رویای شناوری در اتاقک با جاذبه ی صفر را دارد،چنین جایی وجود ندارد.در روی زمین نمی توان شرایط جاذبه ی صفر را برای مدتی طولانی به وجود آورد.در عوض،فضانوردان با بهره گیری از روش های دیگر بی وزنی را تجربه می کنند،که استفاده از استخری پر آب به عمق 11 متر از آن جمه است.خدمه ی نجات هابل تعمیر تلسکوپ را در مدلی از این استخر تمرین کردند.این فضانوردان هنگام تمرین،لباس فضایی خود را پوشیده بودند.

چیزی که شبیه میز عظیم ورزش هاکی هوا بود به آن ها کمک می کرد تا به حرکت در آوردن اجسام بزرگ را در فضا تمرین کنند.فضانوردان با بندهایی محکم در بالای محلی آویزان بودند که از آن هوا رو به بالا فوران می کرد.

آیا می توانید این معما را حل کنید؟

معما:از زمان کشف پلوتو در سال 1930 هیچ سیاره ی جدیدی در منظومه ی خورشیدی (شمسی) پیدا نشده است.با این همه،در سال های پس از تولد شما تعداد کل سیاره های شناخته شده بیش از سه برابر شده است.چطور چنین چیزی ممکن است؟

شما می توانید پاسخ این معما را در اینجا ببینید.

برخی از جالب ترین اکتشافات هابل به قرار زیر است:

1-گرداب های گازی را شناسایی کرد که فقط وجود نیروی جاذبه ی سیاهچاله می توانست آنها را به دام اندازد.یافت شدن این محل ها دلیل دیگری برای وجود سیاهچاله بود.

2-آشکار ساختن وجود اکسیژن در اتمسفر قمر "اروپا"،یکی از قمر های مشتری

3-یافتن هلیوم بسیار قدیمی بین کهکشان ها و محاسبه ی سرعت حرکت ستارگان و کهکشان ها.یافتن شواهدی برای نظریه ی مهبانگ (انفجار بزرگ) که می گوید در حدود 12 تا 14 میلیار سال پیش فوران عظیمی از انرژی در طول یک انفجار آزاد شد.این نظریه همچنین بیان می کند که عالم در حال انبساط است و کهکشان ها مداوم از هم دور می شوند.

4-ابرهای متشکل از غباری را مشاهده کرد که می توانند منظومه های خورشیدی تازه متولد شده باشند.اگر چنین باشد،سیاره های بسیار دیگری وجود دارند و امکان یافتن آثار زندگی در جاهای دیگر هم زیاد است.