شما هم ببینید.

تلسکوپ گالیله ای،برای آن زمان بسیار پیشرفه بود،اما در مقایسه با تلسکوپ های امروزی بسیار ابتدایی و ساده به نظر می رسد.تلسکوپ هابل امروزه در فضا و بسیار بالاتر از سطح زمین قرار دارد.شما می توانید در اینترنت،به پایگاه hubble.nasa.gov رجوع کنیدو تصویر های باورنکردنی و بزرگی از ستاره ها و سیارات در آن جا ببینید. 

ابوسعید سجزی (سیستانی)،ریاضی دان و منجم بزرگ ایرانی،معتقد بود زمین به دور خورشید می گردد.او حتی بر این اساس،اسطرلابی را نیز ساخته بود.ابوریحان بیرونی،ضمن تحسین سجزی می گوید:«قرار داشتن خورشید در مرکز از نظر ریاضی اشکالی را ایجاد نمی کند و رد کردن فرضیه ی سجزی بسیار دشوار است.»

هم اکنون مجسمه ای از سجزی در دانشگاه زابل قرار دارد. 

می خواهم ابتدا درباره ی سطح ماه بنویسم.قسمت های تیره و روشن روی ماه را همه ی ما در هر شبی دیده ایم.واضح است.اما نقطه های کوچکی هم وجود دارند که در همه ی قسمت های سطح ماه پراکنده اند و قبل از خودم،کسی آن ها را ندیده است.

با مشاهده های زیادی که کرده ام،اطمینان دارم که سطح ماه کاملا صاف نیست و به طوری بیشتر دانشمندان قبلی گفته اند،ماه،یک کره ی کامل هم نیست.بلکه برعکس،مانند سطح زمین،پستی و بلندی های زیادی دارد.

در قسمت های تیره ی سطح ماه،نقطه های روشنی دیده می شوند که به تدریج،اندازه و مقدار و روشنی آن ها زیاد می شود و بعد از چند ساعت به قسمت های روشن صطح ماه متصل می شوند.

در سطح زمین هم قبل از طلوع آفتاب دشت ها را سایه دار می بینیم،اما بلندی های موجود در روی آن ها روشن ترند،زیرا آفتاب به آن ها می تابد.

آیا وقتی که خورشید در آسمان بالا آمد،دشت ها هم روشن نمی شوند و همه ی قسمت های روشن به هم متصل نمی شوند؟

اما متوجه شده ام که اندازه ی بلندی ها و پستی های سطح ماه،از آن چه که در روی زمین مشاهده می کنیم زیاد تر به نظر می آید.

مشتری تنها نیست

در روز هفتم ژانویه ی (17 دی) امسال،توانستم سیاره ی مشتری را خوب ببینم.در کنار آن،سه ستاره ی کوچک بسیار روشن را دیدم.آن سه ستاره،دقیقا روی یک خط قرار گرفته بودند و از سایر ستاره ها روشن تر به نظر می آمدند.در مشرق مشتری دو ستاره و در مغرب آن یک ستاره دیده می شد.

در ابتدا فکر می کردم آن ستاره ها حرکتی ندارند،اما در روی هشتم ژانویه (18 دی) منظره ی کاملا متفاوتی را در اطراف مشتری دیدم،یعنی هر سه ستاره در غرب مشتری بودند و نسبت به شب قبل نزدیک تر به هم مشاهده می شدند.من،کمی نگران شدم.آیا مشتری طبق آن چه که اخترشناس ها محاسبه کرده بودند،جابه جا نمی شد؟در شب دهم ژانویه (20 دی) فقط دو ستاره،آن هم در صرف شرقی مشتری مشاهده می شد.با خودم فکر کردم حتما ستاره ی سوم،پشت مشتری قرار گرفته است.

من می دانم که ای تغییر محل ها ار تباطی به مشتری ندارند و فقط به خود ستاره ها مربوط اند و این طور نتیجه گیری می کنم که سه ستاره در اطراف مشتری می گردند.مشاهدات بعدی من نشان دادند که آن ها چهار عدد هستند نه سه تا.

این بود از نوشته های گالیلئو گالیله در سال 1610 

آیا گالیله کم عقل شده بود؟؟

مهتاب شب زیبایی است.شما به آسمان و قرص کامل ماه نگاه می کنید.کره ی ماه کامل است؟نه خیر،اشتباه می کنید.این گفته ی گالیله در پادوا است.

استاد گالیله می گوید کره ی ماه کامل نیست.زیرا کوه ها و دره های زیادی را روی آن دیده است که از کوه ها و دره های زمین هم بزرگترند!

پس ماه باید فرق های زیادی با زمین داشته باشد.

اما صبر کنید،هنوز حرف های گالیله تمام نشده است!او می گوید چهار ستاره ی کوچک را دیده است که دور مشتری می گردند.مگر ستاره می تواند دور سیاره ی دیگری به جز زمین بگردد؟همه چیز باید دور ما بگردد.آیا گالیله درس های بطلمیوس را خوب یاد نگرفته است؟مقامات کلیسا و همه ی دانشمندانعقیده دارند که همه ی ستاره ها دور زمین می گردند.ما مهم هستیم و همه چیز دور ما می گردد.مگر نمی بینیم که خورشید و ستاره ها هر روز و شب دور ما می گردند؟!

اما گالیله می گوید من با وسیله ی جالبی که اختراع کرده ام گفته ی خودم را ثابت می کنم.

این وسیله که تلسکوپ نام دارد،می تواند اجسام بسیار دور را از هزار برابر هم بزرگتر کند.

اکنون می دانیم که سیاره ی زمین هم مثل سیارات دیگر است و بهتر از آن ها نیست. 

 اخترشناسی به نام نیکولاس کوپرنیک گفت که زمین و همه ی سیارات دیگر،به دور خورشید می گردند و زمین مرکز عالم نیست.«چی؟ما در مرکز عالم نیستیم؟»مردم عصبانی شدند ام کوپرنیک متوجه این عصبانیت ها نشد،زیرا قبل از انتشار عقایدش فوت کرده بود.

دانشمند دیگری به نام بطلمیوس تا حدی عقاید ارسطو را تصحیح کرد،اما هنوز قبول داشت که همه چیز دور زمین می چرخد.مردم خوشحال بودند،زیرا باز هم معلوم می شد زمین مرکز عالم است.